Το παιχνίδι είναι exclusive τίτλος για το PS4 και αποτελεί την τελευταία δουλειά της Ready At Dawn σε συνεργασία με την SCE Santa Monica Studio. Γνωστή προηγούμενη δουλειά της συνεργασίας αυτής αποτελεί η σειρά God Of War. Το παιχνίδι είναι ένα single player third person shooter με πολλά Cinematics και Quick Time Events. Κυκλοφόρησε στις 20 Φεβρουαρίου του 2015.
Το Τhe Order 1886 διαδραματίζεται στο Λονδίνο, και όπως σωστά μαντέψατε, το 1886. Διαβάστε άφοβα, spoilers για το story του παιχνιδιού δεν υπάρχουν, δεν θα σας χαλούσα μια τόσο σοβαρή και αξιόλογη ιστορία. Τι συμβαίνει όμως στο Λονδίνο; Αρχικά, η ανθρωπότητα απειλείται από την ύπαρξη των λυκανθρώπων, με in-game ονομασία Lycans. Δεν μιλάμε απλά για ύπαρξη καθώς τα πλάσματα αυτά κοντεύουν να ανατρέψουν την εξουσία, με ότι συνέπειες επιφέρει αυτό. Θέλοντας να αποτρέψει αυτή την ανατροπή, ο βασιλιάς Αρθούρος δημιούργησε τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, μια ομάδα - ένα τάγμα αν θέλετε - το οποίο αποτελείται από κορυφαίους πολεμιστές. Η ομάδα αυτή ονομάζεται The Order, είναι άκρως κρυφή, και ορκισμένη να προστατεύει την ασφάλεια των ανθρώπων, με κίνδυνο της ζωής της. Βέβαια αυτό θα ήταν ουτοπικό σενάριο αν το τάγμα δεν είχε τον σύμμαχό του. Το Blackwater είναι ένα υγρό, ας πούμε φίλτρο με θεραπευτικές ιδιότητες που κουβαλούν οι στρατιώτες στο λαιμό τους σε φιαλίδια. Ο παίχτης χειρίζεται τον Sir Galahad, έναν ιππότη του The Order. Στη συνέχεια, χωρίς να σας χαλάσω την ιστορία, γίνεται ένα γεγονός που θέτει την πορεία του τάγματος σε υψηλό κίνδυνο.
Θεωρώ πως το story έχει ενδιαφέρον, έχει σοβαρότητα, δεν είναι «κάφρικο», και αποτελείται από σοβαρά ιστορικά πρόσωπα όπως ο Nicola Tesla, ο Jack the Ripper, o Thomas Edison και άλλοι. Το Single Player Campaign είναι το μόνο mode που υπάρχει στο παιχνίδι (τουλάχιστον μέχρι την μέρα σύνταξης αυτού του Review). Θεωρώ πως ένα Multiplayer mode θα ήταν ανούσιο και σωστά οι developers το απέφυγαν.
Παρόλα αυτά, η διάρκεια του story δεν ξεπερνά τις 7 ώρες. Κατά τη γνώμη μου, δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο η ποσότητα, όσο η ποιότητα και εξηγούμαι. Υπάρχουν παιχνίδια που αποτελούν αξέχαστες εμπειρίες και η διάρκειά τους είναι μικρότερη από ότι αυτή του The Order. Το εν λόγω παιχνίδι χάνει στην ποιότητα. Το story του αφενός μεν έχει τόσα πρόσωπα και γεγονότα στα οποία μπορεί να εμβαθύνει, αφετέρου δεν το κάνει ποτέ. Αρκείται σε ένα επιφανειακό χαρακτήρα, χωρίς λεπτομέρειες και επεκτάσεις. Δεν θα με πείραζε καθόλου το 7άωρο αν δεν είχα συνεχώς την αίσθηση του ότι κάτι πάει να γίνει και δεν γίνεται ποτέ. Πραγματικά, πιστεύω πως αν το παιχνίδι είναι αριστούργημα, η διάρκειά του έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Μιλώντας για αριστούργημα, οφείλουμε να συγχαρούμε τους developers για τα γραφικά και την ομαλότητα του παιχνιδιού. Το παιχνίδι έτρεχε άψογα, απροβλημάτιστα, χωρίς bugs και καρφωμένο στα 30 fps, 1080p φυσικά. Οι εκφράσεις των χαρακτήρων του παιχνιδιού ήταν άκρως ρεαλιστικές, σε σημείο που ξεχνούσα ότι έπαιζα παιχνίδι. H μηχανή γραφικών που χρησιμοποιήθηκε ανήκει στην Ready At Dawn και έλαβε την ονομασία της, RAD Engine δηλαδή. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στη σωστή γωνία θέασης της κάμερας, η οποία πλέον δεν θεωρείται αυτονόητη, (βλέπε Evil Within).
Συχνό στοιχείο στο The Order 1886 είναι τα cutscenes. Ας μου επιτραπεί η έκφραση, πολύ συχνό. Τουλάχιστον στο πρώτο μέρος του παιχνιδιού, υπάρχει ελάχιστη δράση. Τα cutscenes αποτελούνται από in-game γραφικά και απαιτούν την προσοχή του παίχτη καθώς μερικές φορές περιλαμβάνουν Quick Time Events. Βρήκα εκνευριστικά υψηλό τον αριθμό των cutscenes γιατί έκοβαν τη ροή του παιχνιδιού και πολλές φορές χωρίς λόγο. Για να είμαι όμως δίκαιος και αντικειμενικός, η εναλλαγή από το παιχνίδι στα cutscenes και το αντίστροφο γίνεται ομαλά, χωρίς loading screens (τα οποία απουσιάζουν πλήρως από το παιχνίδι). Γενικά το παιχνίδι τρέχει ομαλά και απίστευτα όμορφα. Σαφέστατα εδώ δεν μιλάμε για «προχειροδουλειά».
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το The Order 1886 είναι μεταξύ άλλων ένα Shooter παιχνίδι. Εδώ οι developers τα πήγαν αρκετά καλά, τα όπλα αν και δεν είχαν τεράστια ποικιλία που εμένα προσωπικά δεν με πείραξε, ανταποκρίνονται εξαιρετικά, και φαίνονται όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται. Αντίθετα, από το παιχνίδι έλειπαν οι μεγάλες μάχες και τα boss fights. Οι μάχες ήταν σύντομες, εύκολες, επαναλαμβανόμενες, και με λίγους αντιπάλους, συχνά σε αρένες. Στο παιχνίδι βέβαια περιλαμβάνονται και stealth sequences αλλά περισσότερο υπάρχουν απλά και μόνο για να υπάρχουν παρά για να σώσουν την όλη κατάσταση.
Είμαι από τους gamers που μας αρέσει στα παιχνίδια να υπάρχει αξιόλογη μουσική. Γι' αυτό από το παρών Review δεν θα μπορούσα να αφήσω έξω τον Jason Graves ο οποίος επιμελήθηκε την μουσική υπόκρουση του παιχνιδιού με μεγάλη επιτυχία. Τα κομμάτια ήταν όλα τους σοβαρά, και αν θέλετε, βαριά.
Το συμπέρασμα
Εν κατακλείδι, το παιχνίδι για μένα ήταν άριστο στον τεχνικό, στον οπτικό, και στον ακουστικό τομέα. Δεν μου άρεσε αυτή η επιφανειακή προσέγγιση του story, και το cinematic στοιχείο που γίνεται «μόδα» τελευταία. Το τέλος προμηνύει ίσως ένα sequel, το οποίο θα τα πάει πολύ καλύτερα, είμαι σίγουρος. Το The Order 1886 είναι ένα παιχνίδι που δεν απογοήτευσε αλλά και ούτε άξιζε το όλο hype γύρω του τους τελευταίους μήνες. Δεν αποτελεί επανάσταση στο χώρο του gaming, αλλά σίγουρα είναι καλοδουλεμένο, δοκιμασμένο, και αν το story του ήταν πιο ζωντανό, εκρηκτικό και λεπτομερές, θα μιλούσαμε για αριστούργημα. Το προτείνω φυσικά, αν και πολλοί θα πουν πως η τιμή του είναι τσιμπημένη για τη διάρκειά του. Δεν θα διαφωνήσω.
